Μια σύγχρονη κιβωτός

‘‘Σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων από τον Βόρειο Πόλο, στο νορβηγικό αρχιπέλαγος Σβάλμπαρτ, είναι το νησί Σπιτσμπέργκεν. Εκεί, μέσα σε ένα βουνό έχει κατασκευαστεί σε βάθος 120 μέτρων η “πράσινη” κιβωτός,, όπου φιλοξενούνται χιλιάδες δείγματα σπόρων από κάθε γωνιά του πλανήτη.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα είδος γιγάντιου καταψύκτη χωρητικότητας 5,200 κυβικών μέτρων που έχει την δυνατότητα να φιλοξενήσει μέχρι 4,5 εκατομμύρια είδη σπόρων που χρησιμοποιούνται παγκοσμίως για την παραγωγή τροφίμων αλλά και άλλων καλλιεργειών. Το Θησαυροφυλάκιο βρίσκεται σε ένα βουνό και οι σπόροι φυλλάσονται μέσα σε τρεις αεροστεγείς θαλάμους διαστάσεων 27Χ10μ. ο καθένας ενώ, η θερμοκρασία των θαλάμων είναι μεταξύ -14 έως -18 βαθμών Κελσίου.

Επειδή η σημασία της είναι ζωτικού χαρακτήρα, η κιβωτός έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να αντέχει φυσικές καταστροφές μέχρι και μια ενδεχόμενη πυρηνική επίθεση.

Εμπνευστής της “πράσινης” κιβωτού, είναι ο Αμερικάνος οικολόγος και επικεφαλής του οργανισμού Παγκόσμιο Ταμείο για την Ποικιλία των Καλλιεργειών, Κόρι Φόουλερ. Η ιδέα για την δημιουργία του Παγκόσμιου Θησαυροφυλακίου Σπόρων (όπως είναι η επίσημη ονομασία του), ξεκίνησε πριν δύο περίπου δεκαετίες με πρωτοβουλία του Παγκόσμιου Ταμείου για την Προστασία των καλλιεργειών και κύριο στόχο την διασφάλιση και προστασία βασικών φυτών και καλλιεργειών του πλανήτη.

Φυσικά, τυχαία δεν ήταν ούτε η επιλογή της Νορβηγίας (η οποία χρηματοδότησε και μεγάλο μέρος του έργου) και του 2.300 κατοίκων Σπιτσμπέργκεν. Η κάθε χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο μπορεί να στείλει σπόρους που ευδοκιμούν στα εδάφη της διατηρώντας την κυριότητά τους. Η συλλογή καθώς και η μεταφορά των σπόρων γίνεται με την οικονομική στήριξη της Νορβηγικής κυβέρνησης σε συνεργασία με το ίδρυμα Μπιλ Γκέιτς.

Με αφορμή την κατασκευή και λειτουργία της Κιβωτού, πολλές θεωρίες συνωμοσίας άρχισαν να εμφανίζονται. Ο εμπνευστής της τονίζει ότι «δεν χρειάζεται να πέσει ένας αστεροειδής στη Γη, για να απειληθεί η βιοποικιλότητα. Μια επιδημία, μια κακή διαχείριση, ένας πόλεμος, ένας τυφώνας, όλα αυτά μπορούν να έχουν εξίσου σοβαρές συνέπειες»’’

(via)

Αφρική - Ψυγείο που λειτουργεί με τον ήλιο

«Η οικονομική και η τεχνολογική ανάπτυξη στην Αφρική απαγορεύει τις υλικές ανέσεις στον ίδιο βαθμό που αυτές ικανοποιούνται στις αναπτυγμένες χώρες. Αυτό το δεδομένο αφήνει ακάλυπτες καθημερινές υλικές ανάγκες των Αφρικανών. Ευτυχώς, η καθημερινή τριβή των γηγενών με το θέμα, τους έκανε δημιουργικούς! Η καθημερινότητα στην Αφρική βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων, ένα από αυτά παραθέτουμε. Η υπερβολική ζέστη αχρηστεύει τα τρόφιμα τα οποία αν δεν πουληθούν ή αν δεν καταναλωθούν εντός μιας ημέρας, σαπίζουν.

Το πρόβλημα αυτό και οι διαστάσεις του έθεσαν σε λειτουργία την παρατηρητικότητα και την παραγωγική φαντασία του Mohammed Bah Abba, νιγηριανού δασκάλου. Αυτός εφηύρε ένα ψυγείο, φύλακα των τροφίμων . Το ψυγείο χρησιμοποιεί την ηλιακή ενέργεια για να λειτουργεί. Αυτό αποτελείται από δύο πήλινα δοχεία- το ένα μικρό και το άλλο μεγαλύτερό του- που τοποθετούνται το ένα μέσα στο άλλο. Στον κενό χώρο τοποθετείται άμμος, η οποία βρέχεται με όσο νερό μπορεί να απορροφήσει. Το πήλινο ψυγείο αφού γεμίσει με το περιεχόμενό του, κλείνει με ένα βρεγμένο πανί κι έτσι εκτίθεται στον ήλιο. Ο ήλιος ζεσταίνει την υγρή άμμο.

Έτσι, το νερό σταδιακά εξατμίζεται από το δοχείο, η άμμος ψύχεται καθώς και το περιεχόμενο του δοχείου. Η εφευρετικότητα του δασκάλου από τη Νιγηρία διευκόλυνε τη συντήρηση των τροφίμων. Τα τρόφιμα είναι δυνατόν να διατηρηθούν σε αυτό το ψυγείο από πέντε μέρες έως και τριάντα μέρες, ανάλογα το είδος τους. Το κόστος του ψυγείου αντιστοιχεί στα 30 λεπτά του ευρώ.»

(via)

Μοναδικός μύκητας μετατρέπει το ξύλο σε φυσικό αέριο

Ο μύκητας Gliocladium roseum σε ψευδοχρωματική ηλεκτρονιογραφία

''Ένας μύκητας που εντοπίστηκε σε μυστική τοποθεσία των υγρών δασών της Παταγονίας μπορεί να μετατρέπει την κυτταρίνη σε αέριους υδρογονάνθρακες για την παραγωγή βιοντίζελ. Οι ερευνητές που τον ανακάλυψαν κατέθεσαν ενθουσιασμένοι αίτηση για πατέντα.

Ο μύκητας Gliocladium roseum «είναι ο μόνος οργανισμός που έχει βρεθεί να παράγει έναν τόσο σημαντικό συνδυασμό συστατικών για καύσιμα» δήλωσε στο AFP ο Γκάρι Στρόμπελ, καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Μοντάνα. Η ανακάλυψή του παρουσιάζεται στη βρετανική επιθεώρηση Microbiology.

Τα σημερινά βιοκαύσιμα έχουν σημαντικά μειονεκτήματα, καθώς παράγονται κυρίως από καλλιέργειες, όπως το καλαμπόκι και η σόγια, και απαιτούν μεγάλες εκτάσεις που κανονικά θα χρησιμοποιούνταν στη γεωργική παραγωγή. Οι τελευταίες έρευνες κατηγορούν τα βιολογικά καύσιμα ότι ανεβάζουν τις τιμές των τροφίμων και κάνουν κατάχρηση φυσικών πόρων.

Ο νέος μύκητας θα μπορούσε ίσως να αλλάξει την κατάσταση, καθώς μετατρέπει σε αέριους υδρογονάνθρακες διάφορες μορφές κυτταρίνης (βασικό δομικό υλικό των φυτών) που μένουν σήμερα αναξιοποίητες, όπως το πριονίδι και άλλα παραπροϊόντα του ξύλου και της γεωργικής παραγωγής.

Ο κοκκινωπός Gliocladium roseum εντοπίστηκε να αναπτύσσεται μέσα στον κορμό του απειλούμενου δέντρου ούλμο (Eucryphia cordifolia) της Χιλής και της Παταγωνίας. Παράγει όχι μόνο πτητικούς υδρογονάνθρακες αλλά και αέρια αντιβιοτικά που σκοτώνουν άλλα είδη μυκήτων.

Το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Μοντάνα κατέθεσε αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας για το «μυκοντίζελ» με την ελπίδα ότι ο μοναδικός μύκητας είναι δυνατό να καλλιεργηθεί σε βιομηχανικούς βιοαντιδραστήρες.''

(via)